歌词
Qué sabemos nós que non saiban as pedras,
a xiada e o sol, ou os Urcos do son.
Verbas do luar, bicos dende o alén,
e os susurros das Mouras despiden o xerán.
A seguinte mañán, o seguinte solpor,
desacougo no ar, e bágoas no chan.
Chamemos ás néboas que carregan a luz,
pois miña é a labor de pasala ás túas mans.
Ollando ó redor, mais aló dos salgueiros,
xa non queda máis que marchar diste lar.
Deixemos ista terra ás fillas do mar,
que fan o amor, e pelexan a dor.
专辑信息